شهادت بر فراز دار
عبيداللَّه، همانطور كه گفته بود، دستور داد دست و پاى او را قطع كرده، دارش زدند.
ولى ميثم، اين فدايى ولايت، روى دار هم از آرمانهايش دست بر نداشت و شروع به خواندن احاديث فضايل اهل بيت عليهم السلام كرد و مى گفت: «اى مردم، هركس مى خواهد، احاديث امام على عليه السلام را بشنود، نزد من بيايد. »
مردم دور او را گرفتند و به حرفهاى او گوش مى دادند.
به ابن زياد خبر دادند كه ميثم تمّار روى دار، بنى اميّه را رسوا كرد، مأمورى فرستاد تا زبانش را ببرند.
مأمور نزد ميثم آمد و گفت: «زبانت را در بياور تا به دستور امير قطع كنم» ميثم جواب داد: مگر عبيداللَّه گمان نمى كرد، مولايم دروغ مى گويد؟ اين هم زبانم و زبانش را درآورد. مأمور با كمال بى رحمى زبانش را قطع كرد و صورت ميثم از خون خضاب شد.
سرانجام در سومين روزى كه ميثم بالاى دار بود، ملعونى با خنجر شكمش را دريد و او جان به جان آفرين تسليم كرد
ميثم به ديدار مولايش نايل گشت و سرانجام ميثم
١٠روز قبل از ورود امام حسين عليه السلام به عراق (كربلا) ٢٢/ ذى الحجه/ ٦٠ ه. ق. به شهادت رسيد. پس از شهادت ميثم، عبيداللَّه اجازه نداد، جنازه اش را از دار پايين آورده، دفن كنند- شايد براى عبرت ديگران درس عبرت باشد .
سپس هفت نفر از صنف خرما فروشان كوفه تصميم گرفتند جنازه ميثم را دفن كنند. شب هنگام عده اى از آنان پاسبان‌ها را مشغول كردند و عده اى ديگر جنازه را ربودند و در كنار نهر آبى در ميان قبيله مراد دفن كردند.
فرداى آن روز عبيداللَّه كه مى ترسيد مزار ميثم محل تجمّع شيعيان شود، عده اى را مأمور كرد جنازه را پيدا كنند ولى هرچه گشتند پيدا نكردند.
منابع
ره توشه عتبات عالیات
صفحه ١٨٦
مرقد میثم تمار، در نزدیکی مسجد کوفه قرار دارد
كوفه پايتخت دوران خلافت امام علي(عليه السلام) در هشت كيلومتري شرق نجف اشرف بركرانه رود فرات قرار دارد
- پنج شنبه
- 3
- آبان
- 1397
- ساعت
- 20:16
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه