سيد مصطفى، در سال ۱۳۰۹ ه. ش. در شهر مقدس قم ديده به جهان گشود. پس از گذراندن دوران ابتدايى، در مدارس دولتى، در سال ۳۲۴ وارد حوزه علميه شد و پس از شش سال با موفقيت دروس سطح حوزه را سپرى كرد. وى در اين سال‌ها از محضر استادان: شيخ مرتضى حائرى، شهيد محمّد صدوقى، شيخ عبدالجواد اصفهانى
جبل عاملى و... بهره برد. سيد مصطفى پس از اتمام سطح، در درس خارج حضرات آيات: پدر بزرگوارش، آيت اللَّه سيد محمد حجت و... شركت نمود. هنگامى كه امام به تركيه و عراق تبعيد شد، وى هم ملازم و همراه امام بود.
سيد مصطفى از نظر علمى در سطح بالايى قرار داشت و در مدت عمر كوتاهش توانست هفده جلد كتاب تأليف كند كه يكى از آنها «تفسير القرآن الكريم» است كه ناتمام ماند.
وى خصوصيات ارزنده زيادى داشت كه مهمترين آن عشق به امام حسين عليه السلام بود.
محمد حسن رحيميان در اين باره مى گويد:
«يكى از خصوصيات حاج آقا مصطفى اين بود كه ايشان مقيد به پياده روى از نجف به كربلا در تمام زيارتهاى مخصوصه امام حسين بود. در سال معمولًا «۱۵ شعبان، عرفه، اربعين و نيمه رجب» كه مردم نجف پياده به كربلا مى رفتند، ايشان هر سال در چند مناسبت پياده به كربلا مى رفت. گاهى مى شد كه كف پاى او تاول هايى مى زد كه خونابه از آن راه مى افتاد و كاملًا مجروح مى شد ولى باز هم به راه رفتن ادامه مى داد. »
مقام معظم رهبرى ضمن ستايش از سيد مصطفى درباره ايشان مى فرمايد:
«مرحوم سيد مصطفى خمينى، يكى از شخصيتهاى بالقوه و بالفعل اسلام بود.
روزى كه ايشان شهيد شدند. در حدود سنين ۴۷ يا ۴۸ سالگى بودند و در آن سن جزو ممتازين كسانى بود كه در حوزه علميه قم، نجف و مشهد... وجود داشت. بنده ايشان را به عنوان يك چهره برجسته حوزه علميه قم از سال هاى قبل مى شناختم. »
رژيم شاه كه مى خواست ضربه روحى به امام وارد سازد و هم يكى از اركان انقلاب را از ميان ببرد، در ۱/ ۸/ ۵۶ او را توسط زهر به شهادت رساند. مردم مسلمان نجف پيكر پاكش را با آب فرات غسل داده، در محل خيمه گاه امام حسين عليه السلام كفن كرده و پس از انتقال به نجف، در حرم مطهر امام على عليه السلام در مقبره زير گلدسته جنوبى در ايوان طلا به
خاك سپردند.
منابع
ره توشه عتبات صفحه۱۰۱ و ۱۰۲ به نقل از
گلشن ابرار، ج ۲، صص ۷۸۳- ۷۷۴
- جمعه
- 4
- آبان
- 1397
- ساعت
- 15:9
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه