جاده مرا صدا زد و زندانی ام هنوز
نزدیک شد مسیرم و طولانی ام هنوز
حرف از شب حرم شد و بغض دلم شکست
مانند روضه های تو بارانی ام هنوز
سر تا به پا گناهم و این توبه های سُست
دارد نشان که غرق پشیمانی ام هنوز
سرباز این مسیرم و سربند یا حسین ع
مانده به روی صفحه ی پیشانی ام هنوز
این اربعین نشد برسم کربلای تو
بس که اسیر غصه ی حیرانی ام هنوز
دستی بکش به روی سرم ناله سر دهم
خیلی شبیه گریه ی پنهانی ام هنوز
جا مانده ام شبیه سه ساله خودت ببین
ویرانه گرد غربت ویرانی ام هنوز
آری نشد زیارت شش گوشه ات...ولی
مدیون لطف شاه خراسانی ام هنوز
مشهد که هست می روم و گریه می کنم
در بین صحن می دَوم و گریه می کنم
- سه شنبه
- 8
- آبان
- 1397
- ساعت
- 21:58
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
اسماعیل شبرنگ
ارسال دیدگاه