بشار مکاری می‌گوید:

در کوفه خدمت امام صادق علیه السلام مشرف شدم. حضرت مشغول خوردن خرما بودند. فرمود:

- بشار! بنشین با ما خرما بخور!

عرض کردم!

- فدایت شوم! در راه که می‌آمدم منظره ای دیدم که سخت دلم را به درد آورد و نمی توانم از ناراحتی چیزی بخورم!

فرمود:

- در راه چه مشاهده کردی؟

من از راه می‌آمدم که دیدم که یکی از مأمورین، زنی را می‌زند و او را به سوی زندان می‌برد. هر قدر استغاثه نمود، کسی به فریادش نرسید!

مگر آن زن چه کرده بود؟

- مردم می‌گفتند: وقتی آن زن پایش لغزید و به زمین خورد، در آن حال، گفت: لعن الله ظالمیک یا فاطمة. 

يعنى خدا ستمکاران تو را لعنت کند ای فاطمه!

امام علیه السلام به محض شنیدن این قضیه شروع به گریه کرد، طوری که دستمال و محاسن مبارک و سینه شریفش تر شد.

فرمود:

- بشار! برخیز برویم مسجد سهله برای نجات آن زن دعا کنیم. کسی را نیز فرستاد، تا از دربار سلطان خبری از آن زن بیاورد. بشار گوید:

وارد مسجد سهله شدیم و دو رکعت نماز خواندیم. حضرت برای نجات آن زن دعا کرد و به سجده رفت، سر از سجده برداشت

خبر آوردند آن زن آزاد شد .

?جا داره عرض كنيم يا امام صادق عليه السلام. طاقت نياورديد يكي از كنيزان مادرت حضرت زهرا سلام الله عليها در بند بماند ، خدا مي داند چه گذشت به دل شما وقتي شنيديد ناموس پيغمبر را در كربلا چطور اسير كردند ، راوى مي گويد : حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) را به آن كيفيت عجيب شهيد كردند و عجيب تر اينكه عيالش را كه عترت پيغمبر (صلي الله عليه و آله) بودند اسير نمودند كه مردم متنبه شوند .

امام زمان ببخش

مرحوم شوشتري در خصائص آورده 

دستور اكيد پيامبر بود ، چون زنان كفار را اسير كنند نبايد ايشان را بر كشته ي اقوام خود عبور دهند 

ولى در خيبر چون بلال صفيه را بر كشته ي خيبريان عبور داد و بدنش به لرزه درآمد، او را به خدمت حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) برد حضرت بلال را عتاب فرمود 

?اما جان عالم فداي غربت حسين عليه السلام

لكن دشمنان نسبت به اسيران آل محمد (صلي الله عليه و آله)  به عبور دادن آنها از قتلگاه اكتفا نكردند

، بلكه سرهاي ايشان را همراه ايشان داشتند و همواره در پيش چشم ايشان بود، تا وارد شام شدند (٢).

آه آه آه

يا حسين

منابع

بحار الانوار جلد ١٠٠ صفحه ٤٤١

ترجمه خصائص الحسينيه صفحه ٩٤