اشعار عید مبعث،(آن شب سكوتِ خلوتِ غار حرا شكست)

3583

آن شب سكوتِ خلوتِ غار حرا شكست

با آن شكست، قامت لات و عُزی شكست

آمد به گوش ختم رسولان ندا بخوان

مهر سكوت لعل بشر زان ندا شكست

با خواندن نخوانده الفبا طلسم جهل

در سرزمین ركن و مقام عصا شكست

آدم به باغ خُلد، خدا را سپاس گفت

تا سدّ ظلم و فقر به ام القری شكست

نوح نبى به ساحل رحمت رسید و خورد

طوفان به پاس حرمت خیرالوری شكست

بر تخت گُل نشست در آتش خلیل حق

تا ختم الانبیا گل لبخند را شكست

عیسى مسیح مُهر نبوّت به او سپرد

زیرا كه نیست دین ورا تا جزا شكست

آمد برون ز غار حرا میر كائنات

آن سان كه جام خنده باد صبا شكست

در خانه رفت و دید خدیجه كه مى دهد

از بوى خویش مُشك غزال ختا شكست

بر دور خویش كهنه گلیمى گرفت و خفت

آمد ندا كه داد به خوابش ندا شكست

یا «ایّها المدّثر»ش آمد به گوش و گفت

باید كه سدّ درد ز هر بى نوا شكست

قانون مرگ زنده به گوران به گور كن

كز مرگ دختران نرسد بر بقا شكست

آماده بهر گفتن تكبیر كن بلال

چون مى دهد به معركه خصم دغا شكست

اینک به خلق دعوت خود آشكار كن

هرگز نمى خورد به جهان دین ما شكست

برخیز و بت شكن كه على دست یار توست

كز بُت نمى خورد على مرتضى شكست

طعن ابى لهب نكند رنجه خاطرت

كو مى خورد ز آیه «تبّت یدا» شكست

«ژولیده» گفت از اثر وحى ذات حق

آن شب سكوتِ خلوتِ غار حرا شكست