شهادت امام عسکری(ع)
چو هشتم مه ربیع عیان شد
بهار عمر عسکری خزان شد

به زهر کینه ای به بستر افتاد
کشیده رنج وزار وناتوان شد

امام ما که بوده در جوانی
قدش مثال پیرها کمان شد

به مدت امامتش مکرر
اسیر حصر وحبس ظالمان شد

غریب سامرا میان غربت
شهید زهر کین حاکمان شد

درآخرین دم حیات نیکش
ز تشنگی غمین ونیمه جان شد

بخورد جرعه ای زدست مهدی
ومرغ روح او به آسمان شد

تمام سامرا سیه بپوشید
به سوگ او زمانه نوحه خوان شد

پسر نماز میتتش ادا کرد
ز دیده ها دوباره او نهان شد

شعر:اسماعیل تقوایی