#نذر_شهادت_امام_حسن_عسکری_ع
#و_ولایتعهدی_امام_زمان_عج

بنشسته به درگاهِ تو ماتم زده خورشید
در فکرِ طلوع #است و یا قصه ی تبعید

تقدیر و قضا بعدِ تو این گونه رقم خورد
او بزمِ عزا گیرد و یا مائده ی عید

کوران زمین تاب ندارند #ببینند
ای نگونه جهان شعشعه ی نورِ تو تابید

تو آمدی و تا که دگر گم نشود عشق
لبریز شود جانِ جهان از مَیِ توحید

این صبحِ امیدِ تو وَ یا شامِ غمِ توست
بر غصه ی تو گریه، به شادی تو خندید

از اشکِ غروب و تبِ شب های تو پیداست
تقدیرِ زمین بعدِ تو غم باشد و تهدید

پروانه ی روحِ تو کجا طاقتِ هجران
آن ناله ی فقدانِ تو را آه! که فهمید

این صبر و رضا شیوه ی اجداد تو #بوده است
هرگز به دلت پاره نشد رشته ی امید

بر بی کسی ات عالم و آدم #همه گریان؛
صد قرن زمین اشک فشان دورِ تو چرخید

گل تشنه چمن تشنه، که تا کی تو بیایی
باید دگر از ردِ قدم های تو پرسید

در چهره ی گل خنده دِگر نیست کجایی؟
انگار زمین مرده وُ #عمریست نبارید

ماندیم پر از بارِ فراق و غمِ هجران
هی جمعه به جمعه شده این فاصله تمدید!

#شعر_جدید
#جمعه_۸_ربیع_الاول_۱۴۴۰
#هستی_محرابی