حدیثِ "ذکرُ علیٌ عباده" خود گویاست
که برترینِ عبادات ، صحبت از مولاست
به کعبه چون نگری ، ذکر یاعلی دارد
سخن ز قبله ی دلها ز آیت عظماست
به مُستجار نظر کن ، شکافِ کعبه ببین
که مُستجار محل ظهور نور هُداست
ببین که فاطمه بنت اسد چه می گوید
به کعبه ذکر علی بر لبان او زیباست
صدای قلب پیمبر علی علی علی است
نوای ناطقِ قرآن صدای این آقاست
خدا به صوت علی با پیمبرش به سخن
پیمبرانِ خدا را علی ولی الله است
به گِرد نور علی در طواف ، هر ذره
و یک نمونه از این ذره ذره ها دلِ ماست
به آسمان و زمین کن نظر ، علی گویند
به کوه و دشت نگر از علی علی غوغاست
علی علی و علی عالی و علی اعلا
علی ولی و علی والی و علی والاست
اَبَا الائمه ، اَبَا الزینب و اَبَا الحسنین
ابوتراب ، اَخُ المصطفی ، علی یکتاست
خدا برای دل فاطمه علی داده
هزار شکر که همتای مرتضی زهراست
مَلک به امر خدا سجده بر علی دارد
یقین که شکر علی در مسیرِ شکر خداست
((علی امام من است و منم غلام علی
هزار جان گرامی فدای نام علی))
علی مُاَوّ ِلِ قرآن علی همان قرآن
علی مفسر فرقان علی همان فرقان
علی جمالِ جمیلِ خدای بی تمثیل
علی صراط و علی محشر و علی میزان
علی است جمعِ جمیعِ صفات رحمانی
علی هزار و یک اسمِ مبارک سبحان
علی است واله و سرگشته ی خداوندش
و اوست معنیِ ممسوس ذات حق اینسان
علی است عبد عبید محمدِ محمود
علی است کاشفِ کرب و علی به احمد جان
علی معلمِ خضر و همه پیمبرها
علی امیر همه مومنان علی ایمان
علی است عابد و زاهد علی است مرد نبرد
علی است مرد جهاد و شهادت و عرفان
علی است شیر خدا شیر جبهه ی اسلام
علی است شیر رسول خدا علی طوفان
علی است صاحب تیغ و علی است سَیف الله
علی است بازِ شکافنده تا صف عدوان
علی است واسطه ی خَلق و حق ، علی مولاست
علی است دستِ توسل به درگهِ جانان
علی است رهبر دلها امام حزب الله
بزرگ مَرد بسیجی است در همه دوران
علی است ذات شجاعت علی است روح سترگ
علی امام عدالت علی شهِ دو جهان
((علی امام من است و منم غلام علی
هزار جان گرامی فدای نام علی))
که می توان بنویسد زخُلق نیکویش
که می توان بسراید زتاق اَبرویش
ز خطبه خطبه ی نهج البلاغه می پرسم
چگونه وصف نمایم کلام دلجویش
دو هدیه بود که شد یار و یاورِ اسلام
نبی به خُلق و علی هم به زور بازویش
کجاست بِینِ من و تو بصیرتِ عمار
که در برابرِ هر فتنه بود همسویش
کجاست مالک و مقداد و بوذر و سلمان
کجاست آنکه بماند مدام در کویش
هماره می شود از امرِ او اطاعت کرد
به پِلک هم زَدنی رُخ مَتاب از رویش
علی است آنکه نترسید یکدم از دشمن
علی است آنکه نلرزید هیچ زانویش
علی که یاریِ مجموعِ انبیا می کرد
به وقتِ یاریِ زهرا که بَست بازویش؟
چه شد که زانوی حیدر به کوچه ها لرزید
چه شد که دید ، نشسته بخاک ، بانویش
چه شد که ضربه ی سیلی نصیب زهرا شد
چه شد که فاطمه مخفی نمود از او رویش
چه شد که پشتِ درِ خانه هیزم آوردند
چه شد که فاطمه بشکست ، ضربه ، پهلویش
برای فاطمه مقتل ، زیاد می خوانیم
ولی کجاست کسی که مدد کند شویش
((علی امام من است و منم غلام علی
هزار جان گرامی فدای نام علی))
- پنج شنبه
- 1
- آذر
- 1397
- ساعت
- 10:49
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمود ژولیده
ارسال دیدگاه