همان زمان که در آفاقِ عرش ، دیده شدی
برای قصه‌ی لولاک ، برگزیده شدی
تو میوه‌ی ملکوتی که در شب معراج
به اذن حضرت پروردگار ، چیده شدی
گذاشت ، آینه را روبروی وجه خودش
قلم به دستِ خدا بود و تو کشیده شدی
تو شاه بیت غزل‌های آفرینشی و ...
به شاعرانه‌ترین شکل ، آفریده شدی
به دستخط خدایت ادامه‌دار شدی
هِجا هِجای تو تکثیر شد قصیده شدی
به خاطرت همه‌ی عرش را مزیّن کرد
بهشت ، جامه‌ی سبزی که داشت بر تن کرد
تو آمدی همه‌ی عرش ریسه بندان شد
تو خنده کردی و نور فلک دوچندان شد
زمین بهشت برین و ؛ بهشت ، زهرایی
به یمن آمدن تو هم این و هم آن شد
تمام عرش ، برایت بداهه می‌گفتند
تو آن قصیده‌ی نابی که شعرباران شد
خدا به خاطر نامت سه بیت نازل کرد
سه آیه‌ای که تمام وجود قرآن شد
برای مدح تو جبریل ، آمد از ملکوت
نگاه کرد ، به چشم تو و غزلخوان شد
سلامِ ما و سلامِ خدا عَلَی الْکوثر
سلام بر تو و بابای تو اَباالْکوثر
سلام ، کوثر جاری شده به جان زمین
سلام ، انسیه ؛ ای «حوریه‌نشان» زمین
خدای تو به زمین دوخت ، آسمان‌ها را
به عشق آمدن تو ای آسمان زمین !!
شب ولادت تو آفتاب می‌تابید
به وقتِ نور تو تنظیم شد زمان زمین
برای مدت هجده بهار هم که شده
خدا گذاشته منت به ساکنان زمین ...
که شاید از تو بگیرند ، درس آدمیت
از آسمان تو رسیدی به امتحان زمین
هزار حیف ، که مردود شد زمینِ خدا
همان دمی که پر از دود شد زمینِ خدا
زمین نداشت لیاقت که تو در آن باشی
اراده کرد ، خدا که در آسمان باشی
قرار بود ، زمین خانه‌ی خودت باشد
نخواستند و بنا شد که میهمان باشی
بهشت ، زیر قدم‌های توست مادرجان !
خدا نخواست که بین زمینیان باشی
تو گنج مخفی پروردگار می‌مانی
اراده کرده که بانوی بی‌نشان باشی
به عشق «اَشْهَدُ اَنّ عَلی وَلیُّ الله»
خودت نخواستی اصلا که در اذان باشی
قسم به نام تو بانو ؛ قسم به نام علی
علی تمامِ تو بود و تو هم تمامِ علی
- پنج شنبه
- 1
- آذر
- 1397
- ساعت
- 14:43
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا قاسمی
ارسال دیدگاه