عالم فدایِ نام دل آرای اهل بیت،
شد اعتبار ما ز تولای اهل بیت،
ولله ِکس نیامده همتای اهل بیت،
ما را غنی نموده کرمهای اهل بیت،
یعنی که هستِ مابود ازهستِ اهل بیت،
مجنون شدیم و از نمکِ دست اهل بیت،
فاخرکسی که ازگل اینان سرشته شد،
مجذوب ِعشق ِناب ِمدیران رشته شد،
اشرف لقب گرفته امیر فرشته شد،
بر قلب رهروان ولااین نوشته شد،
یارب مرا به حرمت خوبان رها نکن،
یک دم مرا ز آلِ محمّد جدا نکن،
عاشق کسی بودکه زاهل اراده است،
بر آستان شیر خدا سرنهاده است،
درهردلی محبت و مهری فتاده است،
ماعشقمان غلامی این خانواده است،
این شد سبب که ما شرفِ خلق داوریم،
تحت لوای حضرت زهرای اطهریم،
داده صفا به عالم امکان صفایشان،
حق آفریده کون و مکان را برایشان،
چون کیمیا قسم به خدا خاک پایشان،
حاتم نمونه‌ای بُود از یک گدایشان،
این چشمه ای ازین یم بی منتها بود،
غافل!! کسی بُود که ز اینان جدا بود،
اهل سخاوت اند و کرم کارشان بُود،
آری همیشه حضرت حق یارشان بود،
رشک بشر به میثم تمارشان بود،
فخر زمانه سائل دربارشان بود،
شکرخدا که مستیم ازجام وباده شد،
نامم گدای درگه این خانواده شد،
باید زفضلشان همه دم گفتگو شود،
شرح مقام و منصبشان موبه مو شود،
دنیا اگر اراده کنند زیر و رو شود،
هرکس غلامشان شده با آبرو شود،
ما را چه میشود زکرم مبتلا کنند،
خدمتگذار صحن و سرای ولا کنند،
این از ازل همیشه شده اعتبار ما،
ذکر و شعار هردم ایل و تبار ما،
ما نوکریم و این سبب افتخار ما،
دست نبی و شاه نجف سایه سار ما،
تاکِردگار حضرتِ مولا خدا بود،
بی شک علی امیر و علی ناخدا بود،
از خیرشان تمامی عالم بقا گرفت،
هر ذره از محبت اینان بها گرفت،
باید که نام اعظمشان را طلا گرفت،
زانو زد و به رسم ادب کربلا گرفت،
گفتم زکربلا، دل من پر بهانه شد،
مرغ دلم به جانب گنبد روانه شد،
یارب نفس بده که زجانانه دم زنم،
دم از مقام طایفه ی محترم زنم،
بی وقفه بهر آل عبا من قلم زنم،
رنگی زعشق و عاطفه برباورم زنم،
یارب مرا تهی ز مرام و وفا نکن،
یک لحظه ای مرا تو از اینها جدا نکن
- پنج شنبه
- 1
- آذر
- 1397
- ساعت
- 16:50
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا آهی
ارسال دیدگاه