وای مادرم

دستت بده ای مادرم
تا من تورا خانه برم

در کوچه سیلی خورده ای
پیش دو چشمان ترم

دستش الهی بشکند
آه ای گل نیلوفرم

شرمی ندارد نانجیب
از روی جد اطهرم

ای کاش آندم می رسید
درکوچه بابا حیدرم

افتاده ای روی زمین
بینم نباشد باورم

زینب ببیند روی تو
گوید بمیرم مادرم

ره رفتنت دشوار شد
همچون عصایت یاورم

اشکت غمم افرون کند
ای مادر غم پرورم

هستم حسن پور علی
مظلومیت را مظهرم

این کوچه تا پایان عمر
دیگر نباشد معبرم

یاد مغیره،سیلی اش
باشد شرر بر پیکرم

شعر:اسماعیل تقوایی