ای حُسن بی همتا دچار عزّتم کن
با لطفِ بی اندازه ات بد-عادتم کن

با این بدِ بی آبرو هم، همنشین شو
همصحبتم باش و به دور از غربتم کن

فرزندِ هادیَ الاُمم؛ بابایِ مهدی(عج)
در میهمانیِ هدایت دعوتم کن

آخر-زمان است و زمام از دست رفته
دور از بلایایم کن و با غیرتم کن

بگذار در دستم براتِ سامرا را
کنج حرم فکری برای حاجتم کن

مثل همیشه بعدِ یک پابوسیِ ناب
با دستِ پُر رد کرده؛ از غم راحتم کن

عمری به من لطف خودت را گوشزد کن
اصلا بیا یکریز غرقِ منّتم کن

انگورهای باغ تو جنّة نشان است
یک دانه اش را مرحمت کن رحمتم کن

از گوشۂ چشمت شبِ میلادت آقا
عیدانه یک خوشه عنایت قسمتم کن!