#نذر_میلاد_امام_حسن_عسکری

باز شد پنجره ای سمتِ نسیمِ ملکوت
نور تابید در آیینه ی صبح از جبروت

تشنه ی بوی نفس های بهارش بودیم
از همان روزِ ازل مستِ نگارش بودیم

چه حضوری که از او عشق بشارت میداد
چه طلوعی که خدا مُهرِ شهادت میداد

نفسش عطرِ سلام و صلوات آورده است
آسمان را قدمش آبِ حیات آورده است

عطر سیبی ست که از گلشنِ عرش آمده است
شاخِ طوباست وَ بر زینتِ فرش آمده است

هر طرف جلوه ی خورشید جمالش پیداست
حَسَن و نورِ حقیقت ز کمالش پیداست

مژده مژده حسنِ دومِ زهرا آمد
سیزده صورتِ اعجاز تماشا آمد

نور افشانیِ عالم همه از جلوه ی اوست
آخرین حجتِ حق از ثمر و میوه ی اوست

پدرش آینه ی مکتبِ صادق باشد
پسرش چشمه ی قرآنِ حقایق باشد

از دمِ سوسنِ او بوی چمن می روید
صبح از جامِ لبش حُسنِ حَسَن می بوید

جلوه ی روشنِ او جلوه ی ایثارِ خداست
دامنش سبزترین دامنِ گلزارِ خداست

به قدمهاش چو داود گل آرایی کرد
از دَمش حضرتِ یعقوب دل آرایی کرد

بر لبش سوره ی توحید تلاوت دارد
همه آیات ولایت به امانت دارد

شده آن بزم نشینِ دمِ او چون عیسی(ع)
شده پروانه ی شمعش به دو عالم موسی(ع)

حَسَن آیینه ی حُسنش به خدا اعجاز است
ز نسیمش همه درهای اجابت باز است

نور تابید و جهان غرقِ تبسّم شده است
کهکشان در نفسش ذره شد و گم شده است

یازده بار زمین سر به خضوع آمده است
یازده مرتبه انوار طلوع آمده است

یازده بار خدا صورتِ احمد چو کشید
بینِ آن صورتِ زیبا رخ زیبای تو دید

یازده پنجره وا شد به سوی دولتِ یار
آخرین پنجره مانده است به دستانِ بهار

شانت این بس پسرت حضرت مهدی باشد
بعدِ حق عالمِ ما را متصدّی باشد!

#شعر_جدید_شنبه_24_آذر_97
#میلاد_نور_مبارکباد?
#هستی_محرابی