جات خالیه کنارم،رضا گل بهارم
آتیش زده فراقت،به قلب بیقرارم
کاشکی میشد که باشی،لحظه ی احتضارم
دلم میخواد سرم رو،رو پای تو بذارم
میبینی چشم ترم و
رو خاک غربت سرم و
شکسته بال و پرم و
نداره جون پیکرم و
ابریِ آسمونم
به لب رسیده جونم
داداش مهربونم
(رضا گل بهار من)
بند دوم
مضطر و ناتوونم،محاله که بمونم
این دم آخر ای یار،بند اومده زبونم
کاشکی میشد بیای و،منتظرت نمونم
نیستی ببینی با اشک،بریده شد امونم
امید آخرم تویی
عزیز و دلبرم تویی
من واسهٔ تو خواهرم
تنها برادرم تویی
غریب خواهرت بیا
بیا پیشم داداش رضا
دارم میشم ازت جدا
(رضا گل بهار من)
بند سوم
من که تو راه ساوه،پیکر پاره دیدم
تا که به قم رسیدم،جز احترام ندیدم
سلام و تهنیت از،مردم قم شنیدم
اینهمه لطف و دیدم،آه تو دلم کشیدم
یادم اومد روضه شام
شنیدم اینکه از رو بام
عده ای میزدن با سنگ
جای سلام و احترام
عمهٔ قد کمونم
غم تو برد امونم
آتیش زدی به جونم
(عمه ی مظلومه ی من)
- پنج شنبه
- 29
- آذر
- 1397
- ساعت
- 11:40
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه