و فرمان خدا آمد که قربان گاه آماده است
خلیل آرام نجوا کرد در گوشش که مامورست

به قربانگاه آمد اسماعیل، حاضر به قربانی
که میشی آمد از بالا و دستوری که ممهور است

که قربانی پذیرفته شد اکنون تیغ را بردار
و ابراهیم شاکر شد که ایزد شادو مسرور است

خدا راضی شد از پیغمبرش در امتحان از او
و ابراهیم می خندد بساط شادی اش جور است

به گرد حجر اسماعیل می گردند حاجی ها
و با تقصیر مو در پای کعبه عشق پرشوراست

بِکُش شیطان نفست را بِکِش افسار نافرمان
پلیدی های نفست در نظرها زشت و منفور است

طواف کعبه کردی، در منا یا سعی در مروه
بگو لبیک مهدی جان که عالم باتو منصوراست