صد آه و صد واویلتا،مادر میون شعله ها
میسوخت و میزد ناله که،فضه بیا فضه بیا
فضه بیا که داره میسوزه وجودم
آتیش گرفته همه ی بود و نبودم
با دست بسته میبرن دارو ندارم
با درد پهلو غصه ی حیدر و دارم
افتاده مادر پشت در
برای حیدر شد سپر
از داغ محسن خون جگر
(واویلتا واویلتا)
بند2
صد آه و صد واویلتا،افتاده ناموس خدا
ای وای و با ضرب لگد،قامت مادر شد دوتا
بشکنه دستی که با تازیونه میزد
بشکنه پایی که به پهلوهاش لگد زد
اگر نمیزد مادرم زمین نمیخورد
تا که زمین خورد اسم محسنش رو آورد
ای وای امون از میخ در
و سینه ای که شد سپر
مادرمون شد بی پسر
(واویلتا واویلتا)
بند3
صد آه و صد واویلتا،شد سَدِّ راه مجتبی
شد سد راه و سیلی زد،به مادرم تو کوچه ها
تا سیلی زد چادر مادرو لگد کرد
بی احترامی به ما با حرفای بد کرد
یه جوری زد که مادرم راهشو گم کرد
برای غربت بابامون گریه میکرد
ای وای امون از غربت و
این مردم بی غیرت و
کبودیه رو صورت و
(واویلتا واویلتا)
- پنج شنبه
- 13
- دی
- 1397
- ساعت
- 14:9
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه