ای که شجاعت آورَد چهره به خاک پای تو
بسته به خانه تا به کی؟ دست گرهگشای تو
همچو جنین گرفتهای زانوی غصه در بغل
خیز و ببین چه میکشد همسر باوفای تو
«من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی میکشم از برای تو»
لحظه به لحظه میبرم، بار غمت به دوش دل
کوچه به کوچه میکُنم، جان سپر بلای تو
گر چه قدم دوتا شده، تیغ نبرد ما شده
گریۀ هایهای من نالۀ بیصدای تو
تا نشود به موج غم یک سر موی، از تو کم
گام به گام و دم به دم، محسن و من، فدای تو
دستم اگر شکسته شد، در ره یاریات چه غم
باش که دارم آرزو، سرشکنم به پای تو...
- جمعه
- 14
- دی
- 1397
- ساعت
- 12:31
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد حاج غلامرضا سازگار
ارسال دیدگاه