شب بود و تاریکی طنین انداخت در دشت
سرما خروشی سهمگین انداخت در دشت
شب بود اما اختری سوسو نمی‌زد
دست ترحُّم شانه بر گیسو نمی‌زد
آن شب صبوری در سرشت مادران بود
زنده به گوری سرنوشت دختران بود
ناگاه فجری مژدۀ روشنگر آورد
از خاوران نور محمد سر برآورد...
آن مرد دل را شور محشر گونه‌ای داد
زن را کرامت‌های دیگرگونه‌ای داد
می‌گفت زن چون آسمانی بی‌کران است
آری بهشتی زیر پای مادران است
زیباترین فصل کتاب او تو بودی
والاترین زن در خطاب او تو بودی
ای نور تو شمع دل‌افروز پیمبر
مزد عبادات چهل روز پیمبر...
ای هم‌نشان با چاه در انبوه دردش
ای هم‌نشین ماه با گل‌های زردش
با آن جلالت پای پر آماس؟ آری
دستان پینه‌بسته و دستاس؟ آری
بانو! چقدر این سادگی را دوست داری!
پیش از سفر آمادگی را دوست داری!
بانو چقدر از حسرت دیدار گفتن؟
وقت دعا «اَلجّار ثُمَّ الدّار» گفتن؟...
ای روزه از صبر سه روزت طاقتش طاق
ای سفرۀ افطار تو سرشار انفاق
از بس پی انفاق‌ها لحظه شمردی
تا خانه‌ات رخت عروسی را نبردی...
پلکی بزن اردیبهشتی تو باشیم
سلمان خرمای بهشتی تو باشیم
ای هُرم صحرای عطش غالب به جانت!
ای سختی شعب ابی‌طالب به جانت!
شبنم بپاشان شاخه‌ساران سحر را
آغوش واکن بوسه باران پدر را
بعد از پدر صبر جمیل آرامتان کرد؟
یا گفتگو با جبرئیل آرامتان کرد؟!
ما در مدینه عطر گل‌ها را شنیدیم
اما نشانی از مزار تو ندیدیم...
ای خطبه‌ات مهر دهان یاوه‌گوها
ای ندبه‌ات بنیان کن بی چشم و روها
با خطبه‌ات مرز امید و بیم بودی
آنجا تبر بر دوش ابراهیم بودی
گفتی: مبادا کافری‌ها پا بگیرند
موسی نباشد سامری‌ها پا بگیرند
نگذاشتی که بیشه‌ها در گیر باشند
روباه‌ها فکر شکار شیر باشند...
ای چشمه‌ای که نبض هر دریا و رودی
از دامن خورشید ما تهمت زدودی
یعنی که گفتند ابتر است اما اینچنین نیست
انگشتر پیغمبر ما بی‌نگین نیست
اکنون خدا را شکر بی‌کوثر نماندیم
این انقلاب ماست؛ ما ابتر نماندیم
بانو! جوانانت خط شب را شکستند
با راه فرزندت خمینی عهد بستند
لب تر کنی در معرکه جان می‌سپارند
ای هاجر! اسماعیل‌هایت بی‌قرارند!
بار دگر دل مژده‌ای روشنگر آورد
از خاوران نور محمد سر بر آورد
- پنج شنبه
- 20
- دی
- 1397
- ساعت
- 13:53
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد جواد زمانی
ارسال دیدگاه