روضه ای که در معراج برای رسول خدا خوانده شد

امام صادق عليه السلام فرمود: چون پيامبر صلي الله عليه و آله به سفر آسماني رفت...

به او گفتند:

أَمَّا ابْنَتُكَ فَتُظْلَمُ وَ تُحْرَمُ وَ يُوءْخَذُ حَقُّهَا غَصْباً الَّذِي تَجْعَلُهُ لَهَا وَ تُضْرَبُ وَ هِيَ حَامِلٌ وَ يُدْخَلُ عَلَيْهَا وَ عَلَى حَرِيمِهَا وَ مَنْزِلِهَا بِغَيْرِ إِذْنٍ ثُمَّ يَمَسُّهَا هَوَانٌ وَ ذُلٌّ ثُمَّ لَا تَجِدُ مَانِعاً وَ تَطْرَحُ مَا فِي بَطْنِهَا مِنَ الضَّرْبِ وَ تَمُوتُ مِنْ ذَلِكَ الضَّرْبِ قُلْتُ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ-

و امّا دخترت: مورد ستم قرار گرفته، حقش را غصب مى كنند، او را مى زنند در حالى كه حامل و باردار است به حريم و منزلش بدون اذن وى داخل شده و افراد پست و فرومايه او را رنجور مى نمايند و وى مانع و دافعى نيافته و بدنبال ضرب و كتكى كه مى خورد حملش سقط شده و از ناحيه آن فوت و رحلت مى كند.

کامل الزيارات، صص 332- 333، بحارالانوار، ج 28، ص 61.