مرا اندرون پُر ز غوغاست زهرا
دلم بی تو غرق تمنّاست زهرا
جُز اسماء حُسنی و معبود یکتا
مُخیل درت بی مُسمّاست زهرا
تجلّی تأسی کند از جبینت
از اینروست نام تو زهراست زهرا
نبی گفت و تردید در گفته اش نیست
نه دختر که اُمّ ابیهاست زهرا
تنت پُر ز آماس و پهلو شکسته
ز نایت چو نی ناله برخاست زهرا
تنت آرمیده چه راحت به بستر
دلت در تکاپوی فرداست زهرا
کنی دوری از مردم بی حمیت
عجب اِنزجارت ز دنیاست زهرا
ز بعد تو ای ناز پرورد احمد
دو دیده مرا عین دریاست زهرا
غمم روی غم محنتم روی محنت
به ظرف دلم خون مهیاست زهرا
تو را کفن در شب کنم دفن در شب
مُسلّم برایم مُعمّاست زهرا
زند ضَجّه کلثوم و گِرید حسینت
چو زینب حَسن ناشکیباست زهرا
برو زیر خروارها خاک جانا
فدک وار جسمت به یغماست زهرا
نه تنها تو تنها به خاک آرمیدی
علی نیز همواره تنهاست زهرا
علی برنخیزد ز جا وامُصیبت
کجا بی تو دیگر تواناست زهرا
جهان را وجاهت به چشم اندرم نیست
اگر چه به ظاهر فریباست زهرا
زند سادگی موج در شعر «رونق»
کنی باز اگر پُر ز غوغاست زهرا
- پنج شنبه
- 27
- دی
- 1397
- ساعت
- 12:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حاج محمد رونقی مازندرانی
ارسال دیدگاه