• جمعه 2 آذر 03


غزل‌مثنوی حضرت فاطمه علیهاالسلام -(می‌خواست راوی این غزل سربسته باشد)

1626

می‌خواست راوی این غزل سربسته باشد
پس فرض کن بال کبوتر بسته باشد

می‌خواست اما آخرش طاقت نیاورد
کتمان کند پهلوی مادر بسته باشد

کتمان کند دستان خواهر را که می‌خواست
آن لحظه چشمان برادر بسته باشد

راه تمام تیغ‌ها از یک طرف باز
راه علی از سوی دیگر بسته باشد

وقتی که دست کفر این اندازه باز است
بایست هم دستان حیدر بسته باشد

راوی خودش را گول زد، ننوشت چیزی
راوی دلش می‌خواست آن در بسته باشد
 

در بسته و زهرا کنار آسیاب است
یک دشت گندم زیر نور آفتاب است

با ذوالفقارش باز خلوت کرده مولا
حال علی این روزها خیلی خراب است

رد شد حسن، ظرف گلاب افتاد بر خاک
عطر حسن پیچیده یا عطر گلاب است؟

خواب حسین از بچگی تعبیر دارد
خوابیده و بالا سرش یک کاسه آب است

حالا صدای در زدن پیچیده در شعر
این‌بار راوی ناگزیر از انتخاب است
 

در باز شد... در بسته شد... در را شکستند
نامردها پهلوی مادر را شکستند...

در خانه‌ها ماندند و زهرا ماند تنها
یک مرد در آن کوچه تنها ماند، تنها

تعداد افراد دو جبهه نامساوی‌ست
تنها کسی که با علی مانده‌ست، راوی‌ست...

بی‌هیچ مکثی می‌رود آن سوی دیوار
باید ببیند رد خون را روی دیوار

باید ببیند غربتی را که شنیده
باید بگوید چیزهایی را که دیده...

چشمی به در دارد، نگاهی هم به کوچه
احساس او را می‌کِشد، کم‌کم به کوچه

دیگر ولی تصویر کوچه دست خورده
رد طنابی کوچه را با مَرد برده

راوی غزل خواند و غزل خواند و غزل خواند
تابوت رفت و او میان کوچه جا ماند...

  • پنج شنبه
  • 27
  • دی
  • 1397
  • ساعت
  • 18:14
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران