[عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ لَمَّا حَضَرَتْ رَسُولَ اللَّهِ ص الْوَفَاهُ بَکَی حَتَّی بَلَّتْ دُمُوعُهُ لِحْیَتَهُ فَقِیلَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا یُبْکِیکَ فَقَالَ اَبْکِی لِذُرِّیَّتِی وَ مَا تَصْنَعُ بِهِمْ شِرَارُ اُمَّتِی مِنْ بَعْدِی کَاَنِّی بِفَاطِمَهَ بِنْتِی وَ قَدْ ظُلِمَتْ بَعْدِی وَ هِیَ تُنَادِی یَا اَبَتَاهْ فَلَا یُعِینُهَا اَحَدٌ مِنْ اُمَّتِی فَسَمِعَتْ ذَلِکَ فَاطِمَهُ س فَبَکَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَبْکِینَ یَا بُنَیَّهِ فَقَالَتْ لَسْتُ اَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِی مِنْ بَعْدِکَ وَ لَکِنِّی اَبْکِی لِفِرَاقِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَهَا اَبْشِرِی یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ بِسُرْعَهِ اللَّحَاقِ بِی فَإِنَّکِ اَوَّلُ مَنْ یَلْحَقُ بِی مِنْ اَهْلِ بَیْتِی‏]

ترجمه:

"شیخ طوسی در امالی به سندش از عبد اللَّه بن عبّاس روایت کرده:

هنگامی که وفات پیغمبر اسلام(ص)نزدیک گردید آن حضرت به قدری گریست که محاسن مبارکش تر شد.عرض شد:یا رسول اللَّه!چرا گریه می‏کنی؟

فرمود:برای ذرّیّه و فرزندانم و آن ستمهایی که از جفاکاران امّتم بعد از من به ایشان می‏رسد،می‏گریم.گویا می‏بینم دخترم فاطمه زهرا بعد از من مظلوم واقع شده،هر چه صدا می‏زند:یا ابتاه! احدی از امّت من به فریاد او نمی‏رسد.وقتی فاطمه این مطلب را شنید،گریان شد.

پیغمبر اکرم به وی فرمود:دخترم،گریان مباش!

فاطمه گفت:پدر جان!من برای ظلم‏هایی که بعد از تو خواهم دید گریه نمی‏کنم،بلکه برای فراقت اشک می‏ریزم.

پیغمبر فرمود:دخترم،مژده باد تو را!زیرا تو اوّلین کسی هستی که در میان اهل بیتم به من ملحق خواهد شد".

 

امالی طوسی،ج۱، ص۱۹۱

بحار الانوار،ص۲۸،ص ۴۱

اثبات الهداه،ج۱،ص۵۷۲