«يَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يَا سَيِّدَتَنَا وَ مَوْلَاتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يَا وَجِيهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِي لَنَا عِنْدَ اللَّهِ». [1]
به خانه امیرالمؤمنین آمدند؛ ناموس حضرت زیر دست و پای دشمن بود، حضرت ردایش را روی فاطمه انداخت ...
دست امیرالمؤمنین بسته بود، ولی حضرت می دید که ناموس خدا بین در و دیوار است ...
صدای فاطمه بلند شد:«يَا أَبَتَاهْ يَا رَسُولَ اللَّهِ هَكَذَا كَانَ يُفْعَلُ بِحَبِيبَتِكَ وَ ابْنَتِكَ، آهِ يَا فِضَّةُ إِلَيْكِ فَخُذِينِي فَقَدْ وَ اللَّهِ قُتِلَ مَا فِي أَحْشَائِي مِنْ حَمْلٍ».[2]
شهادت علی (ع) آن گاه رخ داد که عدو جانش را میان کوچه، زیر تازیانه گرفت ...
فاطمه کمربند علی را گرفته بود و می فرمود: نمی گذارم او را به مسجد ببرید ...
آن نامرد صدا زد: دست فاطمه را کوتاه کن ...
امام صادق (ع) فرمود: سبب وفات مادرمان، ضربات غلاف شمشیر بود.
فاطمه از هوش رفت؛ وقتی به هوش آمد، دید امیرالمؤمنین را به مسجد بردند ... به مسجد آمد و دید شمشیر بالای سر امیرالمؤمنین گرفتند.
فرمود: اگر دست از امیرالمؤمنین برندارید، نفرینتان می کنم ...
سلمان نقل می کند: ستون های مسجد حرکت کرد. امیرالمؤمنین فرمود: سلمان، فاطمه را دریاب؛ به او بگو: علی می فرماید: مبادا نفرین کنی ...
بسوز دل که علی بین خانه بود و عدو
شریک زندگی اش را در آستانه گرفت
کشید ناله زدل آه آه فضه بیا
که قاتل از من مظلومه، ناز دانه گرفت
فدای غربت آن کودک سیه پوشی
که ختم مادر خود را کنار خانه گرفت
ــــــــــــــــــــــــــــ
[1].بحارالأنوار، مجلسی، ج99، ص247، باب 10، كتابة الرقاع للحوائج إلى...، ص231.
[2].همان، ج30، ص293، [20] باب ...، ص145.
- پنج شنبه
- 4
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 12:55
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه