من آن بانوی ایثارم علی جان
تورا تنها طَرفدارم علی جان
همان جانبازِ مَجروحی که مانده
میانِ دَرب و دیوارم علی جان
نمی دانی سَرَم را شب چگونه
به بالِش می گُذارم ای علی جان
خِجالت می کِشم از او که اُفتاد
به دوشِ فِضّه ام کارم علی جان
به خود می پیچَم از دَردی نهانی
شب است و باز بیدارم علی جان
تَنِ زِینب بِبین چه گُر گِرِفته
در این آغوشِ تَبدارم علی جان
تَنِ خود را به سَختی می کِشانم
به اِستقبالِ تو یارم علی جان
زمین اُفتادنم دَستِ خودم نیست
زِ سَر دَردی که دارم ای علی جان
- پنج شنبه
- 4
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 18:40
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا رسول زاده
ارسال دیدگاه