شرمنده ام بابا از این حال و هوایم
پیداست بغضی که نهفته در صدایم
شیرین زبانی های من را یاد داری
سخت است حالا گفتن بابا برایم
چشمان من کم سو شده کم سوی کم سو
آنقدر که حتی نمی بینم کجایم
درد کمر دیگر امانم را بریده
در راه رفتن سخت محتاج عصایم
دردم که آخر یکی دوتا نیست بابا
زخم است مثل پیکرت سر تا به پایم
از هر نظر از راه رفتن تا شمایل
خیلی شبیه حضرت خیر النسایم
سیرم پدر از زندگی از صبح تا شب
عجل وفاتی شد فقط ذکر و دعایم
شرمنده ام از عمه جان خیلی به قران
عمه کتک خورده پدر خیلی به جایم
- پنج شنبه
- 4
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 21:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
ارسال دیدگاه