دل بسته ام از كودكي بر تار زلف ات
ديدم توئي درمان شدم بيمار زلف ات
هم ليله الاسرا تو هستي هم شب قدر
جبرييل حيران مانده در اسرار زلف ات
آنقدر گفت و گفت از تو تا كه ميثم
جانش به لب آمد به زير دار زلف ات
تا صبح محشر روزگار شب سياه است
اين هم يكي ديگر از آن آثار زلف ات
كشته فراوان دارد آن زلف مجعد
عاشق كشي بوده يقينأ كار زلف ات
گفتند اميرالمومنيني شك نكردم
گفتند كه حق اليقيني شك نكردم
گفتند بودي با پيمبرها از اول
هم اولين هم آخريني شك نكردم
گفتند پا بر شانه ي احمد نهادي
يعني كه تو بالانشيني شك نكردم
گفتند حب ات دين و بغض ات و عين كفر است
يعني كه تو معيار ديني شك نكردم
شك در نماز خود فراوان كردم اما
در اينكه رب العالميني شك نكردم
سلمان نمي ديدت اگر بيمار ميشد
بي تو مسلماني برايش عار ميشد
از خواب سنگين زمستان هر درختي
تنها به عشق ديدنت بيدار ميشد
نادعلي ميخواند پيغمبر دمادم
وقتي برايش كارها دشوار ميشد
با يك اشاره كردنت خورشيد برگشت
هي معجزاتت يك به يك تكرار ميشد
رزاقي و وحي از سوي تو برده جبرييل
گر تو نبودي بينوا بيكار ميشد
يك روز از حق نام حيدر را گرفتي
يك روز ديگر نام صفدر را گرفتي
سرگرمي ات درجنگ شد خيبر گشائي
در كمتر از يك لحظه خيبر را گرفتي
الحق يدالله فوق ايديهم تو هستي
ديدند بر انگشت خود در را گرفتي
هر جا به ميدان آمدي در گام اول
در دست هايت نبض لشگر را گرفتي
از بسكه شد مست از نگاهت هر دو عالم
ساقي شدي و حوض كوثر را گرفتي
گاهي خدائي ميكني گه در سجودي
ممسوس در ذات خداوند ودودي
عشق تو بوده از ازل جاري و ساري
با آنكه اقيانوسي اما مثل رودي
هر بار در معراج پيغمبر تو را ديد
هر جا نظر انداخت پيغمبر تو بودي
من مي نخورده مست و مجنون تو هستم
بسيار مجنون ميكند بر من حسودي
هم باطني هم ظاهري هم نور محضي
تنها دليل عالم غيب و شهودي
حيران شدم يك عمر حيران نجف را
بايد فدايش شد مسلمان نجف را
شخصأ پذيرائي كند حق در دوعالم
در جنت الانهار مهمان نجف را
بردند تا هفت آسمان با خود ملائك
خاك كف پاهاي ايوان نجف را
درويشي آمد هو كشيد و گفت مردم
بايد پرستش كرد سلطان نجف را
در خانه ي خود حضرت حق قاب كرده
عكس غرور انگيز ايوان نجف را
- شنبه
- 6
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 21:52
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
ارسال دیدگاه