اِی آب گَشته شَمعِ شَبِستانیِ عَلی
ای ماتمِ تو باعِثِ ویرانیِ عَلی
از آن زمان که رَفته ای اَز خانه فاطِمه
جُز غَم کَسی نَیامَده مِهمانیِ عَلی
رَفتی و پَرکِشیده صَفا از سَرایِ مَن
چون زُلفِ زِینب اَست پَریشانیِ عَلی
اَهلِ مَدینه هَم، هَمه شَب گِریه می کُنَند
با این نَوایِ شامِ غَریبانیِ عَلی
هَر نیمِه شَب مَزارِ تو را شستِشو دَهَد
دو آسِمان اَبری و بارانیِ عَلی
سَنگینیِ غَمِ تو مَرا بَر زَمین زَده
بَرخیز و بِشنو آهِ نِیِستانیِ عَلی
- سه شنبه
- 9
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا رسول زاده
ارسال دیدگاه