باز در عرش خدا روی زمین شور و نواست
گوئیا روز عزای حضرت خیرالنساست
فخر نسوان دو عالم چشم بسته از جهان
در غم جانسوز او گریان علی المرتضاست
هالۀ غم سایه ای بر سینۀ حیدر زده
درفراقش گوئیا ازجان ودل روحش جداست
رفته نور از چشم یعقوب زمان وا حسرتا
گویدش درخانه نیست کویوسفم او درکجاست
آنکه با رخسار نیلی دل شکسته جان بداد
دخت طاها همسر وی شاخص اهل کساست
آنکه دور ازچشمها دفنش نموده نصف شب
یازده فرزند پاکش رهبران ماسواست
عرش حق دانی چرا گشته سیه پوش بتول
آسمان عشق چون بی او فضای بی صفاست
در غم و اندوه گرید قائم روی زمین
در کنار قبر مادر مهدیش نوحِه سُراست
با دو چشم دل ببین و محرم صد راز باش
بزم غم هست هرکجا مهدی او صاحب عزاست
دلِ بی مهر حسین چون صدف بی گهر است
آن دلی هم که ندارد مهر زهرا بی ولاست
بی ولایت گر به معراج خدا عمری رود
روزحشر جنّت نبیند چونکه از مولا جداست
با ولایت چون نهالیست معرفت بار آورد
شاخه اش اندیشه ها برگ وگلش امید هاست
نکتۀ سر بسته گویم بشنوید ای مسلمین
آنچه آورده زحق بوده رسول عین عطاست
از کلام حضرت حق هرچه بود فرموده است
من نبوده در کلامش بلکه فرمان خداست
گفت آزار دل فاطمه آزار من است
هر که آزُرد مرا قَهر خدایش به سزاست
بهر مسند طلبی چشم خرد بست چرا
کوردل بودو ندیدش که بتول نور خداست
طبق آیات الهی ز عمل گشت تهی
فاش گویم سبب واقعۀ کرب و بلاست
هم قباله پاره کرد هم سرخ رخسارش نمود
پیش چشمان حسن هم شاهدش حیّ علاست
بهربیعت باب وحی در شعلۀ کینش بسوخت
فهم آنچه پشت در شد من نگویم با شماست
بارالها حق زهرا و علی و آل او
ازکرم لطفی که مارا هرعمل باشد خطاست
- جمعه
- 12
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 15:8
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حاج اصغر فرشچی
ارسال دیدگاه