بی تو خونه خرابم
غرقِ تو اضطرابم
اون ناله ی شبونت
شد مایه ی عذابم
نگاهی کن ... به دردم
به رنگ و روی زردم
راه گلوم گرفته
از بس که گریه کردم
نیلی شده چرا روت؟
ورم کرده چه بازوت
سه ماهه خواب نداری
از دردِ دست و پهلوت
شمع و چراغ خونم
یارِ یکی یدونَم
دورِت بگرده حیدر
ای یاس قد کمونم
پربسته ای و خسته
غم رو دلت نشسته
از مردم مدینه
خیلی دلت شکسته
حالِ علی رو دیدی
درد و به جون خریدی
بعد بابات.... محمد
یه روز خوش ندیدی
بانو واکن چشاتو
از من نگیر نگانو
داره وامیسته قلبم
کاش نبـینَم عزاتو
حسن که جون نداره
حسینت بی قراره
زینب اسیرِ درد و
یه طفلِ خونه داره
دیدم خودم به عینه
تو گیر و دار فتنه
چشم حرومیا هی
به حنجر حسینه
میری دوباره از حال
پیش چشای اطفال
بانو.... خدا نگهدار
قرارمون تو گودال
- یکشنبه
- 14
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:38
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
منصوره محمدی مزینان
ارسال دیدگاه