یک کم آهسته تر مادرم تو نمی گی که من دخترم
وقتی که میره تابوتِ تو میشه بارونی چشم ترم ۲
ای مادر آهسته که زینب می میره
تابوت تو امشب جونم رو می گیره۲
مادر من تو خیلی جوونی کاشکی می شد که بیشتر بمونی
واویلا۸
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رفتنش کِی میشه باورم
دردش آروم نمیشه سرم
بس که آئینۀ دق شده
چادر خاکیِ مادرم۲
این صحنه تا هستم در ذهنم می مونه
با دستِ مجروحش موهامو زد شونه۲
جای خالیش دلم رو سوزونده جون من رو به لبهام رسونده ۲
واویلا۸
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شد اجل تا که تسکین تو مُهر و سجاده غمگینِ تو
محشری شد به پا نیمه شب موقع غسل و تدفین تو۲
این قصه یک دفعه از دنیا سیرش کرد
خیلی زود داغ تو بابامو پیرش کرد۲
مادر مهربونم کجایی خونه بی تو نداره صفایی
واویلا۸
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شد علی بی تو خونه خراب زندگیمون پُر از التهاب
دیدنِ میخ و دیوار و در خیلی ماها رو میده عذاب۲
بعد از تو مرگ من باور کن نزدیکه
بعد از تو این خونه تاریکه تاریکه
در دل انگار یه حرفایی داره بیشتر از من حسن بی قراره
واویلا۸
- پنج شنبه
- 18
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 18:1
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مهدی مقیمی
ارسال دیدگاه