عشق يعنى عاشقى كردن به پاى فاطمه
مزد آن باشد بدون شك دعاى فاطمه
حا و سين و نون يعنى انتهاى عاشقى
عين و شين و قاف تازه ابتداى فاطمه
موقع خلقت خدا فرمود او مال من و
من براى او و اين عالم براى فاطمه
لطف مادر بود اينكه نوكر مولا شديم
بعد مولا خاك پاى بچه هاى فاطمه
-
بوسه بر دستش از اين پس برهمه واجب شده
ذكر زهرا يا على ابن ابيطالب شده
-
شعر مادر برد مارا سمت ايوان نجف
تا كه بنويسند مارا عبد سلطان نجف
عيدى ما از على باشد به دست فاطمه
مدح مولا،صحن زهرا،زير باران نجف
كعبه با چاكى كه بر سينه زده اثبات كرد
با تمام هيبتش دستش به دامان نجف
ياعلى گفتيم ما و بعد زهرايى شديم
جان زهرا مرتضى و فاطمه جان نجف
-
شعر من پر زد به ايوان نجف پرواز كرد
باز هم نام على در شعر من اعجاز كرد
-
در هواى تو هميشه ابر بارانى شديم
معجزاتت را كه ديديم غرق حيرانى شديم
ما نوشتيم از تو مولا مهر زد بر پاى آن
هركجا نام تو آمد نيز بارانى شديم
هرزمان دلتنگ خاك مضجع پاكت شديم
راهىِ دربار سلطان خراسانى شديم
خواب ديدم كه مزار گمشده پيدا شده
آستان بودى تو ماهم نيز پيشانى شديم
-
خوب و بد باهم ببين و جنس درهم را بخر
مى روى كرب و بلا امشب مارا هم ببر
- دوشنبه
- 6
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 16:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
آرمان صائمی
ارسال دیدگاه