به دیدن پدر تا که رسد پسر
با قلب شعله ور چشمم بود به در
مدینه سوزد از شرار آهم
یارب شده سامره قتلگاهم

میان کوچه ها افتاده ام ز پا
آمد به یاد من از شام پر بلا
یادم نمی ره عمه رو آزردند
در بزم می با دست بسته بردند

با درد و غصه ها عمری عجین شدم
چون جد خود علی خانه نشین شدم
همچون علی اگر به غم مانوسم
کسی نکرده حمله بر ناموسم
******
شائق