بعثتی در ورقِ کاغذِ من در راه است
به رسالت قلمم باز برانگیخته شد
بارِ سنگینِ نوشتن زِ یدالله، علی
امشب انگار به دوش قلم آویخته شد
وحی از عمق وجودم به قلم کرد نزول
عشق با گوشت و خونِ قلم آمیخته شد
قلم و جوهر و کاغذ همه گفتند علی
هر کسی گفت علی عالمِ فرهیخته شد
نشِمردم ولی آنطور که حسّم میگفت
صد و ده بار نمک در غزلم ریخته شد
کرد مرقوم ، قلم ، من که امامم علی است
راهیِ میکده ام شُرب مدامم علی است
رازِ خوشبختی ما داشتن عشق علیست
ما که با عشق علی کسب سعادت کردیم
قبلِ نامِ خودمان لفظِ گدا آوردیم
با گدائیِّ تو یک عمر ، سیادت کردیم
هر کسی زیر لبش زمزمه ای دارد و ما
به تو و زمزمۀ نام تو عادت کردیم
لحظاتی که به لب زمزمه داریم علی
به خدا ، طبقِ روایات عبادت کردیم
ثبتِ پروندهءمان هست سلامی هر روز
صبحِ هر روز به تو عرض ارادت کردیم
ولی الله علی هست و یدالله علیست
مرزِ تشخیصِ همه راه زِ بیراه علیست
پای درسش همۀ خلق تَلمُّذ کردند
مرشد و راهبرِ عالِم و فرزانه علیست
لفظ مردانگی الحق به علی می آید
منشأ هر صفت و همّتِ مردانه علیست
هر چه گشتیم قراری به جز او یافت نشد
که قرارِ شب و روزِ دلِ دیوانه علیست
پسرش گر به کرم شهره شد از برکت اوست
پدرِ سلسلۀ پاکِ کریمانه علیست
اشتباهست بگوییم که مهمان آمد
به خداوند قسم صاحب این خانه علیست
نازِ این طفل زمانی که خدایش بخرد
پس عجب نیست اگر کعبه گریبان بدرد
نمک زندگی و سفرهء ما هست علی
بی علی از سرِ این سفره نمک خواهد رفت
به سر انگشت علی چرخ و فلک میگردد
بی علی حرکت از این چرخ و فلک خواهد رفت
شاخصِ سنجش مخلوق خدا حبِّ علیست
خلق با شاخص حیدر به محک خواهد رفت
هر دلی هست درآن حب علی روز جزا
حضرت فاطمه او را به کمک خواهد رفت
پسرش با کمکِ تیغِ علی می آید
ننگِ وهابیت آخر به درک خواهد رفت
رَختِ حج کرده به تن کعبه در اِحرامِ علیست
تشنۀ صوت اذانی که در آن نام علیست
- سه شنبه
- 28
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 17:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مهدی مقیمی
ارسال دیدگاه