عزیز کرده ی زهرا ز بعد سوختنت
دگر به حالت سوسو ست،شمع انجمنت

بیا ببین که نفسهای آخرم شده است
به بر گرفته ام،ای یار کهنه پیرهنت

دلم شبیه تنت گشته پاره پاره حسین
مدام پیش رویم تازه هست هر محنت

نرفته است ز یادم که روی تل دیدم
به دست شمر لعین گیسوی شکن شکنت

چو نیزه خورد به حلقوم تو زمین خوردم
هنوز مانده به یادم نفس نفس زدنت

هنوز مانده برای من این سوال حسین
چگونه تیر فرو رفته بود در دهنت

نرفته است ز یادم چگونه مرکبها
به پیش چشم تر من به خاک دوختنت

مرا کنار تنت می زدند و می بردند
نشد که جمع کنم از میان جمع تنت
*****
شائق