پير شدم
تو اين يه ساله و نيمه
زمين گير شدم
تو اين يه سال و نيمه
هنوزم ميسوزه بازوم
هنوزم ميسوزه پهلوم
خبر داري كه هنوزم
ازون روزا نيليه روم
هنوز رو ، سرمن ، جاي سنگه حسينم
براي ، رقيه ات ، دلم تنگه حسينم ...
حسين جان حسين جان
حسين جانم حسين جان...
دلخوشيم
همين يه پيروهن بود
همين پيرهني
كه واسه تو كفن بود
رو تل دل غوغا گرفت و ...
تا رو سينت جا گرفت و ...
جلوي چشماي مادر
سرت رو بالا گرفت و ...
خودم مي ، شنيدم ، بُنيَّ قتلوك
خودم مي ، شنيدم ، بُنيَّ ذبحوك
حسين جان حسين جان
حسين جانم حسين جان...
اين شبا
همش كارمه گريه
توي گوشمه
هنوز آهِ رقيه
شبا كنج ويرونه گريون
با لكنت ميگفت هِي باباجون
آخه دخترا رو ميديد كه
نشستن كنارِ باباشون
چقدر نون و خرما ، ميريختن تو خرابه
چقدر هِي ، لالايي ، شبا ميخوند رُبابه
حسين جان حسين جان
حسين جانم حسين جان...
- دوشنبه
- 5
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 11:23
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
عباس میرخلف زاده
ارسال دیدگاه