بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَ في كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً و َناصِراً وَ دَليلاً وَ عَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً
چشم خورشید محلی به سیاهی ندهد
سینۀ نور ، به خفاش پناهی ندهد
خصم بیهوده به دنبال حسن میگردی
شبِ تاریک چراغی به نگاهی ندهد
تا که دریایِ علی هست کسی جز بی عقل
به بیابانِ عطش وعدۀ ماهی ندهد
کوهی از جنسِ طلا گر به کفم بگذارند
سینه از عشقِ تو آقا پَرِ کاهی ندهد
رَختَم از تارِ وفا پُودِ غلامی ست که دل
یک نخش را به دو صد خرقۀ شاهی ندهد
*حرمُ تخریب می کنن ، میبینن شیعیان دست بر نمیدارند ، تهدید میکنن اینا مسرتر میشن ، جسارت میکنن، اینا آتیشِ غیرتشون برافروخته تر میشه .. چون خیلی اینا عقبند نمی دونن که : «وَفِي قُلُوبِ مَنْ وَالاهُ قَبْرُهُ»
جمع ما جامعه خوان تر شده از قبل بسوز
مجمع ما به سیاهی نرود رو ندهد
- دوشنبه
- 5
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 16:50
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه