هستی غریب و با تو کسی آشنا نشد
همدم کسی به سوز دلت جز خدا نشد

خرما به زهر کینه شد آغشته وای من
جز سوز زهر،زخم دل تو دوا نشد

معصومه خوب شد که نبود و ندیده است
روح از تنت جدا شد و زنجیر وا نشد

جان دادی ای غریب،به دور از وطن ولی
اما غمی به مثل غم کربلا نشد

شکر خدا که هفت کفن داشتی به تن
دیگر برای تو کفن از بوریا نشد

بر تخته پاره جسم تو تشییع شد ولی
تشییع تو به زیر سم اسبها نشد

آویخته به تخته ی تابوت شد سرت
اما سرت به دست کسی جابجا نشد
*****
شائق