جان وئروب موسی بن جعفر شیعه لر قان آغلوری
باش آچوب جنتده زهرا شیعه لر قان آغلوری
محبس بغدادیده ازبس امامه ظلم اولوب
گل جمالی نچّه مدت گورمیوبدی گون سولوب
ابن شاهَک ظلم ائدوب پیمانه ی صبری دولوب
درد الیندن جانه گلمیش کنز ایمان آغلوری
زهریلی خرما که گوندرمیشدی سِند بیحیا
تا تناول ائتماقا مظلوم و بی یاور آقا
تئز گلوب گورسون ئوزی میل ایلوری اول مقتدا
گوردی خرما صرف ائدوب مولا پریشان آغلوری
نچّه گون گئچدی که سِندی بیله فکرت ایلیوب
قیلدیقی ظلمینده گویا هول و وحشت ایلیوب
سَعییلن یکسر قُضات شهری دعوت ایلیوب
بیلمدی حال امامه عرش رحمان آغلوری
باشلادی بو دیللریله اونلارا قیلدی بیان
حال موسادن اولوب مردم غمین و ناگران
واردی قصدیم سیزلره اولسون اونون حالی عیان
تا بُلونسون خلقه یوخ جسمینده نقصان آغلوری
ائتدی فرمایش اودم موسی بن جعفر دلفکار
ای جماعت حالیمه آگاه اولون اوچ گوندی وار
زهریله مسموم ائدوبلر قلبیم اولدی زخمدار
بو غریبین حالینه موسی بن عمران آغلوری
زهر ائدوب تأثیر او ساعت لرزه دوشدی جانینه
یوخدی گلسون بیر کسی غربت وطنده یانینه
آه او ساعتدن وئروب زنداندا جان جانینه
هی دیردی هاردا قالدی اوغلوم الان آغلوری
بیر گلیدی باشیم اوسته نازنین اوغلوم رضا
گلسه معصومه تاپار بو لحظه ده روحیم صفا
جان کَنِش وقتی باخار اطرافینه هر بیر آتا
جان وئرر راحت یانیندا گورسه طفلان آغلوری
- یکشنبه
- 11
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 14:53
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حاج رحمان شاجری زنجانی
ارسال دیدگاه