حضرت موسی بن جعفر قبلۀ حاجات و احسان
همچنین گفتی به حیّ لم یزل در کنج زندان
اندر این تاریک زندان ای خدای لایزالم
اشگ چشمم کرده طوفان غرق دریای ملالم
محبس تاریک جایم بیکس و بی اقرابایم
چشم در راه رضایم حسرت آن مه جمالم
سخت باشد درد هجر و انتظار و درد غربت
هر سه تا را من دچارم تا سحر شبها بنالم
صورتم در روی خاک و چشم در راه مدینه
یا رجائی یا ملاذی ، کن نظر بر ابتهالم
کاش در بالین من با چشم گریان می نشستی
دخترم معصومه یارب در زمان ارتحالم
یار و غمخواری ندارم تا سحر شب زنده دارم
روز و شب نالد زهجرم در وطن بیکس عیالم
ای صبا رو بر مدینه با خبر کن مادرم را
گو ببالینم بیاید تا ببیند در چه حالم
کاش میگفتی به هارون یکنفر کز جور ظلم ات
روز و شب از مویه مویم ماه و سال از ناله نالم
مرکز ثقل شریعت برتو ای بیدین چه کرده؟
زادۀ شیر خدا مرآت نور ذوالجلالم
من همای روح قدسم در کف سندی اسیرم
مانده یک مشت استخوانم کنده ظلمش پرّ و بالم
من ز دنیا قانعم بر زهد و تقوای و تهجُّد
نی به فکر جاه و منصب نی به فکر ملک و مالم
من «حسینی» نام دارم سائلم در آستانت
کن ز لطف خویش گویا در مراثی نطق لالم
- یکشنبه
- 11
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 15:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
سعدی زمان سیدرضا حسینی
ارسال دیدگاه