از دین ابراهیم تا دین محمد
یکتا پرستی پا به پا همراهش آمد
یک بار هم بر بتکده سر خم نکرده
یک بار هم سجده نکرده جز به ایزد
روزی که محتاج نبی ، پیغمبرانند
از او شفاعت میکند آن روز احمد
فرزند ، وقتی قاسم نار است و جنت
جای پدر حتما بود خلد مخلد
وقتی که لبهای زمین و رود خشک است
لب تر کند از آسمان باران ببارد
بغض غم مرثیه اش باشد گلو گیر
اشعار توحیدیه اش باشد زبانزد
حتی بحیرا خیره مانده بر مقامش
وقتی حضانت میکند از نور سرمد
هر کس که به ایمان او شک داشت باید
بر تن لباس از آتش دوزخ بپوشد
در وصف او این بس که بابای علی بود
آری علی که نیست در اوصاف او حد
- دوشنبه
- 12
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 15:8
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
میثم مومنی نژاد
ارسال دیدگاه