آسمان،از عمق دریا باز گوهر را گرفت
دل از این غم بر لب آمد تا که دلبر را گرفت

یا ابوطالب فراقت با دل حیدر چه کرد؟
رفتی و با رفتنت غم،قلب حیدر را گرفت

حامی قرآن و یار مصطفی از دست رفت
نه بگو امشب اجل جان پیمبر را گرفت

عرشیان در ماتمش رخت سیه پوشیده اند
او که تنها در دلش ایمان داور را گرفت

بس که خود دلواپس حال پیمبر بوده ای
چه کشیدی لحظه ای که فاطمه در را گرفت

من نمی دانم اگر بودی چه حالی می شدی
بی حیایی که به کوچه راه مادر را گرفت

بین آن کوچه نبودی و ندیدی که چه شد
مجتبی در کوچه ها چشمان خواهر را گرفت

زن زدن در بین کوچه باب شد،ای وای من
کربلا هم یک حرامی گوش دختر را گرفت

یا ابوطالب سرت بر دامن احمد ولی
بین گودی بی ادب از پشت سر، سر را گرفت
******
شائق