شبْ شبِ عشق و نزولِ ماه
دردونه ى ابى عبداللهِ
اسم زيباشو خدا ، انتخاب كرده
توقلب سقا اسمش رو قاب كرده
از صدقه سرشه ، كه يه عمره خدا
دعاي نوكراشو ، مستجاب كرده
مستجاب ، كرده دعامو كه يه عمري باش عجينم
مستجاب ، كرد كه گذاشت ضريح زيباشو ببينم
مستجاب ، كرد كه مداله نوكريشه روي سينم
سيدتي يا رقيه
خدا دوباره يه كوثر داده
خدا به ارباب يه دختر داده
هركي ميبينتش ، مبتلا ميشه
لب تر نكرده حاجت روا ميشه
تا ميره ديدنِ ، عمو عباسش
به احترام اون ، سقا پا ميشه
وقتيكه ، رو دوشِ سقا ميره انگار توي عرشه
روي سينم يه مدال دارم ازش كه ميدرخشه
مطمينم يه دعا كنه خدا ما رو ميبخشه
سيدتي يا رقيه
ميگن كه دنيا هزاران سالشه
ولي دنياي من سه سالشه
خوشبخته گدايي ، كه تا در ميزنه
از دختر ارباب ، روزيشو بگيره
واللهِ روزيه ، نوكر اينه بي بي
پايين ضريحه ، خوشگلت بميره
بخدا ، رو صورتم چيزي بجز شرمندگي نيس
بخدا ، قبول دارم اينجوري راه بندگي نيس
بخدا ، زندگي بي تو اسمش اصلا زندگي نيس
سيدتي يا رقيه
- سه شنبه
- 20
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 15:43
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
عباس میرخلف زاده
ارسال دیدگاه