مژده ز گلزار علی گل شکوفا شد
از نکهت آن گل به دل عقده ها واشد
یاعباس۲
به به چه گلها گلشن مرتضا دارد
گلهای رنگارنگ او خوش نما دارد
شایسته گل می پرورد مدّعا دارد
زیرا که استادی بر او از حق اهدا شد
همواره بلبل از پی غنچه ی یاس است
آغوش پر مهر علی جای عباس است
دلدادهٔ عشق حسین اشجع الناس است
روز تولد طلعتش عالم آرا شد
در ماه شعبان بر علی حق عنایت کرد
یک کودک زیباتر از مه کرامت کرد
نور رخش را منجلی بی نهایت کرد
بر بزم جانان جلوه اش رونق افزا شد
نورش به برج معرفت چون قمر پیداست
دید آن قمر را این ندا از فلک برخاست
بر خاندان مرتضی تهنیت برجاست
چون از وصالش شادمان قلب مولا شد
شیر خدا می بوسد از هردو بازویش
با دیده ی گریان نظر افکنَد سویش
ام البنین را ناگران کرده دلجویش
گوید ز اشک یاعلی خون دلِ ما شد
فرمود یاد آرَم همین دست و بازو را
در راه دین بهر حسین روز عاشورا
اشرار شام از چارسو می زنند اورا
گویند از پیکر جدا دست سقا شد
در کربلا یاری کند بر حسین من
از دل فداکاری کند بر حسین من
با جان علمداری کند برحسین من
گو«شاجری»زین غصه خون قلب زهرا شد
- پنج شنبه
- 22
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 12:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حاج رحمان شاجری زنجانی
ارسال دیدگاه