مرحوم اشتری اصفهانی
تضمین غزلی از حافظ
باد نوروزی وزید و چاک زد گل پیرهن
شد شکوفا از قدوم فرودین دشت و دمن
نغمه سر دادند مرغان خوش الحان همچو من
افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن
مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن
شهریاری را که ایزد داده فرّ معنوی
خواست تا با عزم جزمش دین او گردد قوی
تا که دنیائی ز امر او نماید پیروی
خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی
تا نشیند هرکسی اکنون به جای خویشتن
چون تولّد یافت ختم اولیا از مکرمت
مهدی موعود آن مجریّ داد و معدلت
ختم شد بر او شکوه و جاه و فرّ و منزلت
خاتم جم را بشارت ده به حسن خاتمت
کاسم اعظم کرد از او کوتاه دست اهرمن
مهدی قائم تولّد یافت چون از مادرش
تا ابد تاج شرفت بنهاد ایزد بر سرش
چون رواق بیت شد روشن ز روی انورش
تا ابد معمور باد این خانه کز خاک درش
هر نفسی با بوی رحمان می وزد باد یمن
ای سلیمان زمان، ای حکمفرمای زمین
ایکه می باشد جهان را نام تو نقش نگین
ای ستم سوز، ای مروّت کیش، ای عدل آفرین
خنگ چوگانی چرخت رام شد در زیر زین
شهسوارا چون به میدان آمدی گوئی بزن
ایکه اصلاح جهانی بسته بر تدبیر تست
خصم بدکردار همچون رو به نخجیر تست
دشت امکان با صفا از نام عالمگیر تست
جویبار ملک را آب از دم شمشیر تست
تو درخت عدل بنشان، بیخ بدخواهان بکن
دوستانت باده عشق تو خامش می کشند
بی قرار و بی خود و محزون و بی هش می کشند
انتظار عدلت ای میر ستم کش می کشند
گوشه گیران انتظار جلوه خوش می کشند
برشکن طرف کلاه و برقع از رخ بر فکن
دوش بودم چون به کار خویش حیران و خموش
تا که گردد رهنمونم رأی فکر تیز هوش
چونکه بودم «اشتری» در فکرت و جوش و خروش
مشورت با عقل کردم گفت «حافظ» می بنوش
ساقیا می ده به قول مستشار مؤتمن
- سه شنبه
- 3
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 12:1
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه