رواق دختر موسى بن جعفر است اینجا

دَر ِ بهشت برین گر طلب كنى به خدا

زمین قم به مَثَل چون صدف بود، آرى

 ببند عقد نماز اندرین مقام رفیع

مخوان به خلد برینم ز كوى او واعظ!

حبیبه حق و ریحانه رسول و على

ببوس از سر صدق و صفا ضریحش را

مسیحْ زنده شود در حریم این بانو

زمین موكب اجلال فاطمه بنگر

فروغ روضه او پرتو افكن است به مهر

اگر به دیده ادراك بنگرى، بینى

از آن شدند سلاطین مقیم در كویش

كند به درگه او سجده صبحدم خورشید

اگر تجلّى حق بینى از در و دیوار

تبارك الله از این روضه بلند رواق

برو طهارت دل كن، بیا به روضه او

از آن پناه به كوى تو آرم اى بانو

مرا كه نام بود (حیدر) آمدم به درت

زمین قم شد روشن از آن به غیب و شهود

ز آفتاب قیامت غمى نخواهد بود

سزد كه «معجزه»! قم همچنان بهشت بود

حریم فاطمه، بنت پیمبر است اینجا

ببوس با ادب آن را كه آن در است اینجا 

 وجود حضرت معصومه، گوهر است اینجا

كه جاى گفتن اللهُ اكبر است اینجا    

براى من ز دو صد خلد برتر است اینجا

یگانه دختر زهراى اطهر است اینجا

كه موردنظر حىّ داور است اینجا

عجب ز فیض دمش روح پرور است اینجا

كه دُرّ تاج سر هفت كشور است اینجا

چرا كه مطلع خورشید انور است اینجا 

كه مهر و ماه هم از ذرّه كمتر است اینجا

كه خاك درگه او زیب افسر است اینجا

كه از فروغ ولایت منوّر است اینجا

عجب مدار كه دخت پیمبر است اینجا

كه از تصوّر و از وصف برتر است اینجا

كه جاى مردم پاك و مطهّر است اینجا 

كه فیض روح، ز لطف میسّر است اینجا

چرا كه نور دو چشمان حیدر است اینجا

كه نور حق به جمالت برابر است اینجا

مرا كه سایه لطف تو بر سر است اینجا

چرا كه دختر موسى بن جعفر است اینجا