اشعار شهادت امام صادق(ع),(مثل همیشه شهر مدینه عزاگرفت)

3220

مثل همیشه شهر مدینه عزاگرفت

از دود آه حضرت صادق فضا گرفت

هفت آسمان برای غمش گریه می کنند

از غصه اش دل پره درد خدا گرفت

از زهر آه سینه او پر حرارت است

این زهر از او مجال نیاز و دعا گرفت

از آن شبی که شعله در خانه اش زدند

درد قدیمی دل او باز پا گرفت

درد قدیمی دل او داغ مادر است

دردی که جان زپیکر آل عبا گرفت

وقتی که تارموی سفیدش به خاک خورد

شهر مدینه هاله محنت سرا گرفت

وقتی که دست بسته از آتش عبور کرد

مضمون یاس وشعله از آن ماجراگرفت

شکر خدا که دیده ی او میخ در ندید

میخی که در ظرافت یک سینه جا گرفت

این ضربه ها کشید به گودال قتلگاه

وقتی که شمر گیسوی شه ازقفا گرفت

آمد دوازده صدا پشت یکدگر

دریای خون تمام تن کربلا گرفت

سر از بدن جدا شد و برنیزه شد بلند

این منظره توان ززمین وسما گرفت

سنگش زدند و وای که غلطیدبر زمین

بوی سر حسین همه کوچه ها گرفت

بوی تنور و شعله و خاک وزمین چه باک

بوی شراب از لب طشت طلا گرفت

این سر که چیزی از سر ورویش نمانده بود

جان از وجود دخترک بی نوا گرفت

مجتبی صمدی شهاب