چیست دانی عشق‌بازی؟ بی‌سخن گویا شدن
چشم پوشیدن ز غیر حق، به حق بینا شدن
سر به جیب خود فرو بردن، برآوردن به عرش
پای در دامن کشیدن، آسمان‌پیما شدن...
با کمال آشنایی، زیستن بیگانه‌وار
در میان جمع از هم‌صحبتان تنها شدن
عاشقان را تا فنا از شادی و غم چاره نیست
سیل را پست و بلندی هست تا دریا شدن
زین بیابان می‌برم خود را برون چون گردباد
بیش از این نتوان غبار دامن صحرا شدن
- پنج شنبه
- 19
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 17:10
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
صائب تبریزی
ارسال دیدگاه