به سوگ نخل‌های بی‌سرت گیسو پریشانم
شبیه خانه‌های خسته‌ات در خویش ویرانم
شب طوفان نباشد، صبح ساحل از صدف خالی‌ست
که من این روزهای سخت را از عشق می‌دانم
تو رفتی ای قنوتت تشنه با یکریز باران‌ها
و من چون مشک خالی در کنار رود می‌مانم
به هرجا ذکر خیر توست با اروند با کارون
به هر موجی روایت‌هاست از تو ماه تابانم
کدامین صفحۀ قرآن جیبیِ تو ترکش خورد
که عطر یاس و یاسین می‌دهد امروز قرآنم
من ایمان دارم ای خورشید، بعد از این شب یلدا
به نورت فتح خواهی کرد خونین‌شهر چشمانم
و خرمشهرها دیده‌ست با چشمان خود ایران
و خرمشهرها در پیش دارد باز ایرانم
- جمعه
- 20
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 18:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
زهرا سپه‌کار
ارسال دیدگاه