ز موج اشک به چشمم، نگاه زندانی‌ست
درون سینه‌ام از غصّه، آه زندانی‌ست
نه فرصتی نه توانی که راز دل گویم
بیان راز دلم در نگاه زندانی‌ست
ستاره‌ها اگر از آسمان فرو ریزند
بُوَد روا که به زنجیر، ماه زندانی‌ست...
ز تیرگی، شب و روزش تفاوتی نکند
به محبسی که ولیِ اله زندانی‌ست
ز اشک دیده چراغی مگر بر افروزد
سپیده‌ای که به شام سیاه زندانی‌ست
خبر دهید به زهرا که یوسف دگرت
به جُرم اینکه ندارد گناه زندانی‌ست
- پنج شنبه
- 9
- خرداد
- 1398
- ساعت
- 14:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید رضا موید
ارسال دیدگاه