زن است روح منزه , زن است جان مصفّا
به شرط آن که ملبس بود به جامه تقوا
زن است منبع الهام در بلوغ هنرها
زن است آیت اکرام در صحیفه دلها
زن است بارش رحمت به کشتزار طبیعت
زن است پرتو الطاف حق به ظلمت عمیا
زن است روح نموّ گل سلاله آدم
زن است فیض بهاران به باغ طینت حوّا
زن است زینت هستی زن است زیور خلقت
زن است در فلک زندگی چو مشعل بیضا
زن از مواهب غیبی است در طبیعت امکان
زن از شمائم علوی است در صحیفه غبرا
زن است یار و مددکار مرد , وقت شدائد
زن است یاور و غمخوار شوی , وقت بلایا
بهین عطیه حق است زن بعالم هستی
علی الخصوص زنی همچنان خدیجه کبرا
زنی که گوی سبق برده از فحول به همت
زنی که نادره ماسوا بود به سجایا
چراغ بیت نبوت به ماه چهره تابان
صفای باغ رسالت به سرو قامت رعنا
زنی که بود کنارش امان مامن هستی
زنی که بود سرایش ملاذ ملجاء دنیا
پی رواج شریعت به منتهای مناعت
نثار کرد به پای نبی طلا و مطلّا
زهی ز عزّ زنی کاوّلین ترانه وحی اش
طنین فکند به ماوا و سرکشید از آنجا
همه شدائد دعوت همه مصائب امت
ز لطف او به نبی بود جمله شهد و مهنا
کسی نبود حمایت کند زنفس رسالت
به جز خدیجه که بودش انیس , با تن تنها
تبارک الله از این قدرت و شهامت و شوکت
زنی و این همه شان و جلال و همت والا ؟!
رسول پشت و پناه همه عوالم امکان
خدیجه پشت و پناه رسول از همه دنیا
سخن چگونه توان گفت در مدیحت آن زن
که هست همسر خیرالانام و مادر زهرا
برفت و دیده احمد گریست در غم هجرش
نه مصطفی که همه کائنات گشت معزّا
دل بتول چنان سوخت در مصیبت مادر
که از سرشک روان شد کنار دیده چو دریا
- یکشنبه
- 2
- تیر
- 1398
- ساعت
- 9:45
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه